dinsdag 24 mei 2011

Onze dagelijkse oorlog

Youngmindz

De Arabische Lente begon op 17 december in Tunesië. Groenteverkoper Mohammed Bouazizi stak zichzelf in brand. Hij deed dit uit frustratie over zijn leven en omdat hij geen kansen had op een betere toekomst. Zijn frustraties deelde hij met veel jongeren in zijn land en een massale opstand was het gevolg. Het bleef niet bij Tunesië. Jongeren in zo’n beetje de hele Arabische wereld herkenden de frustraties en het gebrek aan kansen van de jongeren in Tunesië. Dus ook zij gingen de straat op en eisten veranderingen en vaak het aftreden van de leider van hun land.

De bekendste hiervan zijn de opstanden in Egypte en momenteel in Libië. Heftige beelden hebben we gezien op en rondom het, inmiddels bekende, Tahrirplein, in Cairo. De beelden van gevechten tussen de rebellen en het leger van Khaddafi uit Libië zijn nog heftiger. Daarom ging de rest van de wereld zich ermee bemoeien. Frankrijk en Groot-Brittannië drongen aan op militaire acties. En die kwamen er. En zijn er nog steeds. Dagelijks worden Libische doelen gebombardeerd of beschoten en vechten de rebellen in de straten met het Libische leger.

En om eerlijk te zijn, ja dat is heel erg maar het wordt een beetje saai. Om elke avond opnieuw op het journaal beelden te zien van gevechten in weer dezelfde stad, bombardementen op weer dezelfde stad. Soms een andere stad, maar het verschil is toch niet te zien. De gevechten in Libië, ‘onze’ dagelijkse oorlog, gaan maar door en het einde is volgens mij nog lang niet in zicht. En dan heb je ook nog Syrië. Ook daar loopt het ontzettend uit de hand. Dagelijks heftige gevechten. Doden. Gewonden. Gevangen en vluchtelingen. Vreselijk. Heel erg vreselijk.

Ik volg nu al bijna en half jaar de Arabische Lente. En ik schaam me om dit te zeggen, maar het wordt dagelijkse kost om de nare beelden te zien en de hartverscheurende verhalen te lezen of te horen. Het is niet nieuw meer. Dus het komt minder hard aan en ik vind dat eigenlijk heel erg. Want in Syrië gebeuren terwijl jij dit leest één van de heftigste protesten sinds de Arabische Lente half december begon. Maar alléén omdat ze de zoveelste in de rij zijn doet het me veel minder dan de protesten die aan het begin van de Arabische Lente plaatsvonden. Dat is toch wrang. Logisch misschien, maar toch…

Heb jij dit ook? Maak jij je eigenlijk nog écht druk om Syrië? Laat het me weten! Want als ik niet de enige ben voel ik me misschien een heel klein beetje minder schuldig hierover.

1 opmerking:

  1. Vind jij dit ook? Of juist niet? Laat t weten op: http://www.youngmindz.nl/2011/05/blog-onze-dagelijkse-oorlog/

    BeantwoordenVerwijderen