Posts tonen met het label voetbal. Alle posts tonen
Posts tonen met het label voetbal. Alle posts tonen

zondag 13 november 2011

Voetbaldromen

Eén van de bekendste voetballers allertijden. Een held voor velen. Niet alleen in zijn eigen land, maar voor mensen over de héle wereld. Hier in Sao Paulo heeft hij een naar hem vernoemd voetbalveldje.
Ik heb het niet over Pelé. Niet over Romario. En ook niet over Ronaldo. Nee, ik heb het over Johan Cruijff.


Cruijff is natuurlijk niet alleen bekend om zijn doelpunten en manier van spelen. Hij heeft z´n eigen voetbaldoctrine ontwikkeld hoe je aanvallend en mooi voetbal speelt: totaalvoetbal. Totaalvoetbal is bijvoorbeeld: “Als wij de bal hebben kunnen zij niet scoren.” Of: “”Je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort als de tegenstander.”

Cruijff is nog steeds bezig met voetbal. Hij beleeft op dit moment nieuwe avonturen bij Ajax en heeft ook zijn eigen stichting: de Cruijff Foundation.

De Cruijff Foundation verzorgt trapveldjes in buurten waar een goede plek om te voetballen ontbreekt. In Nederland zijn er in verschillende wijken zulke trapveldjes. Maar ze zijn ook te vinden in Marokko, Israel, Zuid-Afrika, Oeganda en sinds een jaar in Brazilië.
In Ermelino Matarazzo in Sao Paulo is een voetbalveldje met een puntgaaf geel logo in het midden; een officieel Cruijff Court.

Volgens Fernando, één van de trainers van het Cruijff Court, is de wachtlijst om er te mogen trainen erg lang. “We hebben nu 206 jongens en 26 meisjes die hier trainen”, zegt hij trots. “Ze trainen drie keer per week voor anderhalf uur.”Rafael, een dik jongetje van 12 jaar oud woont in deze wijk en veel van z’n schoolvriendjes staan vandaag ook op het trainingsveldje. “Ik heb al veel geleerd hier”, zegt hij terwijl hij naar de grond staart. Een beetje door z’n coach gedwongen geeft hij toe dat hem ook veel discipline en respect is bijgebracht. Op het veld, maar ook in z’n dagelijkse leven. “En hij is ook al veel gewicht kwijt geraakt”, zegt z’n coach terwijl Rafael terug naar het veld en z’n vriendjes rent.
Bruno, een andere coach, zegt dat het bijbrengen van respect een van de speerpunten van het project is. “We willen goede mensen van ze maken. De trainingen veranderen het gedrag van de jongens.” Als je bedenkt dat letterlijk elke jongen in Brazilië dezelfde heeft “de nieuwe Neymar worden”, begrijp je dat ze alles doen wat de coach zegt.

Neymar is DE nieuwe Braziliaanse voetbalster. Hij is pas 19 jaar oud en de populairste speler van Santos FC. Onlangs sloeg hij, of zijn club of managers, biedingen van Real Madrid en Santos af. Je kan zien hoe populair Neymar is aan het kapsel van de jongetjes op het veld. De helft van de jongetjes heeft zijn haar kort aan de zijkant en lang in het midden. Soms is het lange deel blond geverfd. Precies zoals Neymar het ook heeft!

Net zo populair en goed als Neymar worden mag dan wel hun droom zijn maar coach Bruno is er eerlijk over. “Hier hebben ze geen kans om profvoetballer te worden. Dan moeten ze naar een andere club.” Scouts komen niet naar het Cruijff Court en goed contact met hen is er niet. Wie er ook niet is en nooit geweest is, is Johan Cruijff zelf.

Als je een van de grootste voetballers ooit bent en je noemt een voetbalveld waar jonge kinderen getraind worden naar jezelf zijn de verwachtingen hoog. Het minste wat je dan kan doen is een bezoek brengen aan het veldje en de erg getalenteerde kinderen een stap verder proberen te brengen. Maar dat gebeurt niet op het Cruijff Court.
Het is een supermooi trainingsveld. In een wijk waar het trottoir uit losse delen bestaat, en de verf van de huizen bladdert is het hek rond het Cruijff Court strak in vrolijke kleuren geverfd. De coaches hebben een sportopleiding gedaan en elke dag is er lunch voor de kinderen. Maar het enige wat deze kinderen willen is een heel klein beetje hoop. Hoop op die ene superkleine kans om de nieuwe Neymar te worden. Maar ondanks de veelbelovende naam moet je voor die hoop niet op het Cruijff Court zijn...

vrijdag 21 januari 2011

Martelingen, ontvoeringen en voetbal

IS Online

Ruud Gullit wordt trainer van Terek Grozny. Een onbekende voetbalclub uit Tsjetsjenië. De eigenaar van die club is helaas wat minder onbekend. Ramzan Kadyrov is een voormalig rebellenleider, president van Tsjetsjenië en één van de meest controversieelste mensenrechtenschenders van Europa.

“M'n verzekeringsagent belde me als eerste met de mededeling dat hij mijn
levensverzekeringspremie ging verdubbelen", grapt Gullit op de website Goal.com. Misschien is dat niet eens heel gek. "Er is […] geen twijfel in onze hoofden dat Kadyrov persoonlijk heeft deelgenomen in het slaan en martelen van mensen. Wat zij doen, is pure wetteloosheid. Om het nog erger te maken zitten ze ook achter mensen aan die onschuldig zijn, wiens namen werden gegeven door iemand die werd doodgemarteld, " zegt een onderzoeker van de NGO Memorial over Kadyrovs militie op Wikipedia.

De Duitse mensenrechtenorganisatie Gesellschaft für bedrohte Völker (GfbV) zegt in 2006 dat ongeveer 75% van alle ernstige mensenrechtenschendingen in Tsjetsjenië gepleegd zijn door de ongeveer 10.000 man tellende Kadyrovtsy. Deze paramilitaire groep onderleiding van Kadyrov bestaat inmiddels niet meer maar wordt vaak beschuldigd van het werken als een doodseskader en van ontvoeringen. In een rapport verklaarde de organisatie: "He and his henchmen spread fear and terror in Chechnya. They travel by night as death squads, kidnapping civilians, who are then locked in a torture chamber, raped and murdered." Het GfbV noemt Kadyrov een 'oorlogsmisdadiger’.

Fijne baas, die Kadyrov! Ik vraag me af of Gullit dit weet. Hoe is er op hem ingepraat dat dit recht te praten valt? Dat dit er niet toe doet als trainer? Met een flinke zak geld?
Maar iemand als Gullit hoeft het toch niet meer om het geld te doen lijkt me. “Ja, een beetje avontuur in het leven past bij me,” zegt de voormalig wereldvoetballer van het jaar ’87 en ’89 in de Telegraaf. Een beetje avontuur dus… Ik vind een avontuur bij een voetbalclub van een oorlogsmisdadiger op z’n zachts gezegd nogal een bizarre keus…

In de voetbalwereld kan dit allemaal. Maar als Gullit een ook maar een greintje moreel besef had gehad, dan was ie gewoon lekker met Estelle aan het zwembad gaan liggen!