vrijdag 4 november 2011

Samba!

Een klein cafeetje. Van de buitenkant niet als cafeetje te herkennen. Achter in de hoek zitten een paar oude mannetjes en een oud vrouwtje. Een gitaar, een Braziliaanse cavaquinho, een tamboerijn, een djembee en een microfoon. Er is ook een piano maar die is overduidelijk al jaren niet meer gebruikt waar ie voor bedoeld is en wordt nu als bijzettafeltje van de muzikanten gebruikt. De zanger ziet er uit als een oude Braziliaanse opa. Een getekend gezicht en een mond waarin je eigenlijk nog maar één tand verwacht. Hij lacht veel maar laat nooit z’n gebit, of waar dat zou moeten zijn, zien.
Hij kijkt me aan en gebaart dat we moeten gaan dansen. Dit tentje is dé perfecte samba-tent. Dus waarom  niet? Nou ja.. misschien omdat ik nog nooit de samba gedanst heb en geen flauw idee heb hoe het moet….  Jacqueline en haar vriendin  stellen me gerust. “You will be doing great!” Daar ben ik nog niet zo zeker van, maar om me gerust te stellen haalt Jacqueline een een cachaça voor me; een populair Braziliaans drankje.

De gitarist met zijn felwitte hoed en de vrouw met de djembee, die een beetje een scheef gezicht heeft, spelen stug door. De man met de cavaquinho, een soort ukele, loopt nog steeds rond, maar het publiek aankijken durft hij niet. Boven de band hangen schilderijtjes en uitaard een Jezusbeeldje.  De microfoon piept af en toe, maar de muziek is fantastisch.  Het is helemaal af. Jacqueline doet me voor hoe je samba danst. Ik sla de cachaça achterover, doe haar na en ga volledig op in de muziek. Die avond dans ik samba alsof ik nooit anders gedaan heb!





1 opmerking:

  1. Hee Lindy,

    Leuk verhaal! En natuurlijk gefeliciteerd met je verjaardag!

    Groetjes Bram en Lizan

    BeantwoordenVerwijderen