maandag 26 juli 2010

Beroofd en geen dak meer boven m'n hoofd

18 augustus 2009, Mole Ghana

Eerst bel je je ouders en bezorgt hen een slapeloze nacht door te vertellen dat je een paar dagen alleen gaat reizen. Als het dan zover is besteed je de eerste dag voornamelijk aan wachten op de bus. Op de tweede dag kom je er niet meer onderuit. Je bezorgt hen opnieuw een
slapeloze nacht. Je bent beroofd en hebt geen dak meer boven je hoofd.

Daar zit ik dan in Mole National Park, aan de rand van het zwembad genietend van m'n cheeseburger en m'n uitzicht op badende olifanten. Ik neem een slok van m'n ananassap, zucht en geniet nogmaals, als er opeens een aap op de stoel tegenover me springt. " Ksst", zeg ik. Andere gasten schreeuwen dat de aap agressief kan worden. Dus ik ren
weg en laat m'n eten achter. Gelukkig kiest de aap het eten en niet mij. Hij berooft me van m'n burger en rent de andere kant op...

Na nog wat apen, antilopes en olifanten van dichtbij gezien te
hebben moet ik terug naar het dorpje waar m'n hostel is. Erik en Lieke gaan ook. Het is inmiddels al donker en alleen Lieke's fiets heeft licht. De weg die we moeten nemen bestaat zoals vrijwel elke weg in Ghana uit zand, stenen en gaten en is uiteraard onverlicht. Bovendien is de weg erg heuvelachtig en hebben steile zanderige wegen sinds mijn Griekse mountainbike/ziekenhuis avontuur altijd mijn voorkeur.
"Zouden die olifanten en apen 's nachts ook op deze weg zijn," vraagt Lieke zich af. " Waarom niet?", zegt Erik. Hoe leuk we het ook vonden om die beesten overdag van dichtbij te
bewonderen, hij stelt ons niet gerust. "Hoelang hebben we ook alweer over de heenweg gedaan?" "Een klein halfuurtje dacht ik." Met onze
telefoons proberen we de weg enigszins te verlichten. Het helpt niet. Een gil en een plof. Lieke valt van d'r fiets. "Het is genoeg! We gaan terug!" Terug bij het motel vragen we om motortaxi's. Ze hebben een tuk-tuk waar we met z'n drieen makkelijk in passen. Tien minuten later arriveert ons Ghanees/Indiaas vervoermiddel met drie opgeluchte
passagiers bij het hostel.

Daar besluit ik om in plaats van in m'n kamertje zonder ventilator de nacht op het dak door te brengen. Overbehulpzame hosteleigenaar Hassan bouwt van drie grote taken een stellage waar hij m'n klamboe aan vastmaakt. Voor mij geen slapeloze
nacht. Genieten van de Afrikaanse sterrenhemel en nagenietend van de
dag dag val ik heerlijk in slaap...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten